این مقاله بررسی می‌کند که چگونه فناوری‌های دیجیتال، از جمله هوش مصنوعی، ارائه و شمول سیستم‌های حمایت اجتماعی را افزایش می‌دهند؛ ضمن اینکه خطرات، چالش‌های حاکمیتی و ملاحظات عدالت ناشی از آنها را نیز برجسته می‌کند. همچنین با استفاده از نمونه‌های جهانی برگرفته از برزیل، مولداوی، کره و سایر کشورها، آموزه هایی را در خصوص بهره‌برداری از نوآوری ارائه می‌دهد.
تحول دیجیتال و اشتراک‌گذاری داده‌ها در زمان واقعی از طریق سیستم‌های اطلاعاتی قابل تعامل، به افزایش شمول و دسترسی به حمایت اجتماعی کمک می‌کنند. هوش مصنوعی (AI) فرصت‌هایی را برای دستیابی به این اهداف ارائه می‌دهد، اما خطراتی را نیز ایجاد می‌کند که باید با آنها مقابله کرد.
فناوری‌های دیجیتال به کاهش شکاف‌های پوشش و دسترسی به افراد مناسب، در زمان مناسب و با پشتیبانی مناسب، کمک می‌کنند. تأثیر بالای فناوری‌های دیجیتال بر چندین معیار عملکرد حمایت اجتماعی همگانی در طول همه‌گیری کووید-۱۹ مشهود بود. برای مثال، در برزیل، اپلیکیشن کمک‌های اضطراری در سال 2020، 57.2 میلیون درخواست دریافت کرد که رکوردی در ثبت درخواست به حساب می آید. تجزیه و تحلیل 53 برنامه انتقال وجه نقد، نشان می دهد که کشورهایی که از سیستم‌های الکترونیکی استفاده کرده اند، به طور متوسط اولین پرداخت خود را یک ماه قبل از کشورهایی انجام داده اند که در طول همه‌گیری به مکانیسم‌های دستی متکی بوده اند.
نوآوری در خدمات دیجیتال، امکان پوشش کارگران در شرایط خاص را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، سازمان بین‌المللی کار از دولت مولداوی برای دیجیتالی کردن پرداخت حق بیمه تأمین اجتماعی کارگران فصلی کشاورزی، که عمدتاً زن بودند، حمایت کرد و بدین ترتیب، رسمی شدن آنها را تشویق نمود و به افزایش برابری جنسیتی در پوشش حمایت اجتماعی نیز کمک کرد.
تحول دیجیتال در زمینه حمایت اجتماعی، همچنین کارایی را بهبود بخشده و هزینه‌های اداری را کاهش می‌دهد و امکان هدایت منابع به سمت گسترش مزایا و دسترسی به جمعیت‌های محروم را نیز فراهم می نماید. اتوماسیون فرآیند رباتیک برای وظایف تکراری، می‌تواند ظرفیت مؤسسات حمایت اجتماعی را به منظور پاسخگویی به افزایش حجم کار تقویت کند. برای مثال، با اتوماسیون ۱۴ فرآیند، خدمات جبران خسارت و رفاه کارگران کشور کره (COMWEL) به طور متوسط ۲۶ دقیقه در هر درخواست صرفه‌جویی کرد که این امر منجر به کاهش کل حجم کار سالانه معادل ۴۱ کارمند تمام وقت شد.
امروزه، هوش مصنوعی (AI) به طور فزاینده‌ای در ارائه خدمات و مدیریت حمایت اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پردازش زبان طبیعی (NLP)، مؤسسات تأمین اجتماعی را قادر می‌سازد تا بینش‌های ارزشمندی را از سوالات ذینفعان، شکایات و سوابق تاریخی آنها استخراج کنند، که این امر در نهایت به ارتقاء ارائه خدمات و اتوماسیون فرآیند به سطوح جدید کمک می‌کند.
به عنوان مثال، خدمات اشتغال کشور استونی، متقاضیان مزایای بیکاری را پروفایل کرده و پروفایل آنها را با پیشنهادات شغلی محلی مطابقت می‌دهد. کاربران هوش مصنوعی یاد می‌گیرند که فرآیندهای اتوماسیون را بهبود بخشیده و از این طریق، اطلاعات ذخیره شده در خطوط تلفن را ثبت و طبقه‌بندی کرده و با اولویت‌بندی، اقدامات اصلاحی را انجام دهند.
اگر چنین راه‌حل‌هایی به خوبی طراحی و اجرا شوند، می‌توانند باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها شده و به طور بالقوه، دقت و ثبات تصمیم‌گیری را در زمینه حجم کاری سنگین داده‌ها افزایش دهند. در نتیجه، ظرفیت نهادی برای گسترش حمایت اجتماعی افزایش می یابد. اگرچه نباید از مزایای دیجیتالی شدن حمایت اجتماعی غافل شد، اما در نظر گرفتن محدودیت‌ها، خطرات، هزینه‌ها و پتانسیل دیجیتالی شدن برای ایجاد معایب اضافی، به ویژه با استفاده از فناوری‌های بنیادی جدید مانند هوش مصنوعی، بسیار مهم است.
اولاً، برخی از کشورهای فقیر و بخش‌های بزرگی از جمعیت آنها هنوز به دلیل کمبود دسترسی، سهولت و مقرون به صرفه بودن فناوری‌های دیجیتال، با موانع بزرگی برای دیجیتالی شدن مواجه هستند. دسترسی کم به اینترنت و فقدان تلفن همراه، هنوز در بسیاری از مناطق جهان به عنوان یک معضل می باشد.
دوماً، بسیاری از سازمان‌های تأمین اجتماعی ابتدا باید روی کنترل داده‌های خود سرمایه‌گذاری کنند. کیفیت داده‌ها و حفاظت از آن، پایه و اساسی مهم برای موفقیت تحول دیجیتال است. تصمیم‌گیری مبتنی بر داده (قوانین یا تصمیمات عملیاتی، تجزیه و تحلیل و پیش‌بینی با کمک هوش مصنوعی) و فرآیندهای اتوماسیون رباتیک، به طور حیاتی به کیفیت داده‌های ساختار یافته و بدون ساختار زیربنایی متکی هستند. به همین منظور، سازمان بین‌المللی کار از صندوق ملی تأمین اجتماعی در کنیا در بهبود کیفیت داده‌ها، از طریق نظارت بر داده‌ها و فرآیندهای مدیریت مؤثر داده‌ها، حمایت کرده است.
سوماً، در تحول دیجیتال تأکید بر اولویت حقوق و اصول بشر و همچنین پذیرش فناوری، ضروری است. سازمان بین‌المللی کار، به همراه سایر سازمان‌های چندجانبه و دوجانبه، مشارکت خود را در تأیید اهمیت استانداردهای بین‌المللی تأمین اجتماعی و اطمینان از اینکه دسترسی همگانی، جهان‌شمولی و پایداری در خط مقدم نوسازی و پیشرفت‌های فناوری قرار دارند، به خوبی نشان داده است.